W jakiej kondycji jest polska dyplomacja A.D. 2022?

2023-12-24 19:23:12, komentarzy: 0

Artykuł z lutego 2022

Polska dyplomacja umarła lata temu. Pierwsze objawy agonii pojawiły się na przełomie 2006-2007, kiedy ministrem właściwym do spraw zagranicznych została Anna Fotyga (jedna z najbardziej zaufanych i lojalnych osób prezydenta Lecha Kaczyńskiego). Niestety była to totalna porażka – nie mieliśmy w tym czasie szefów misji dyplomatycznych w blisko 20. placówkach. Nie było polskiego ambasadora w wielu stolicach europejskich.

We Francji (rok 2006; urząd prezydenta objął Nikolas Sarkozy – na spotkaniu z korpusem dyplomatycznym zabrakło polskiego dyplomaty),w Portugalii (rok 2007; prezydencja w UE), w Czeskiej Republice, Szwecji, przy UE, itd. Ale zostawmy te dyplomatyczne niedociągnięcia w annałach historii.

Chciałoby się mieć nadzieję na poprawę stanu rzeczy, ale nic z tego. Ostatnie lata potwierdzają kiepski stan – a raczej agonię – rodzimej dyplomacji. Towarzyszą temu kiepskie – a czasem wręcz żadne – relacje z sąsiadującymi krajami.

Rok 2021 okazał się kontynuacją „amatorskiego” traktowania - tak ważnego dla międzynarodowych stosunków – podmiotu. Kandydatem na nowego ambasadora Niemiec w Polsce, został Arndt Freytag von Loringhoven. Procedura wymaga udzielenia agreement (red.: wstępna zgoda państwa przyjmującego), co w zgodzie z protokołem dyplomatycznym powinno nastąpić w ciągu 6-7 tygodni.
Polskie władze odwlekają wydanie decyzji, dopatrując się u ojca przyszłego ambasadora Niemiec, związku z III Rzeszą. Po 13. tygodniach oczekiwania, Arndt Freytag von Loringhoven złożył listy uwierzytelniające na ręce prezydenta RP.
Od ponad roku w ambasadzie USA w Polsce nie ma ambasadora, choć kandydata zaproponowano krótko po wygranych wyborach przez Joe Biden’a. Polskie władze chciały, by Mark Brzezinski przed przyjazdem do Polski zrzekł się polskiego obywatelstwa, którego oficjalnie nie miał. Rząd Polski oparł się na ustawie o polskim obywatelstwie, zgodnie z którą osoba, której jeden z rodziców jest obywatelem polskim (ojciec), automatycznie otrzymuje polskie obywatelstwo.

Mark Brzezinski zostaje 19. stycznia 2022 zaprzysiężony przez wiceprezydent Kamalę Harris, a w Warszawie ląduje już 21. stycznia. I choć mamy już połowę lutego, nadal nieznana jest data złożenia przez niego listów uwierzytelniających u prezydenta RP.
To nic, że Stany Zjednoczone to nasz najważniejszy partner polityczny (teraz wręcz strategiczny). To nic, że mamy kryzys gospodarczy i wisi nad nami groźba wojny.
Tylko żal, że polski prezydent nie ma dyplomatycznego instynktu. Nie widzi potrzeby szybkiego nadania statusu ambasadora nadzwyczajnego i pełnomocnego w Polsce, synowi legendarnego Zbigniewa Brzezińskiego.

Dyplomacja to delikatna materia, a dyplomatą albo się jest, albo się nim nie jest.

Zbigniew J. Zieliński

P.S.: I znów nie mamy ambasadora w Pradze...

Kategorie wpisu: Dyplomacja

Tagi wpisu: dyplomacja, Polska

« powrót

Dodaj nowy komentarz

Wyślij

Pierwsza Dama może być tylko jedna!

Corazczęściej w mediach spotykamy się ze zwrotem "pierwsza dama RP", niekoniecznie adresowanym do żony głowy państwa-urzędującego prezydenta.
Wiele pojęć z protokołu dyplomatycznego funkcjonuje dziś w języku potocznym, jak np. ambasador.
Słyszymy o „ambasadorze (polskiej) kultury, sportu”, a ostatnio pojawiają się (bez umiaru!) ambasadorzy różnych marek, akcji itp.
Podobnie rzecz ma się z tytułem Pierwsza Dama. Mówi się o „pierwszej damie (polskiej) piosenki, filmu, awiacji,”. I w zasadzie można się z tymi odniesieniami zgodzić, jako że wyróżniają jedną wybitną postać w danej dziedzinie. Nie można natomiast zgodzić się co do powielania zwrotu „pierwsza dama RP” wobec każdej kobiety związanej z politycznym establishmentem.
Tygodnik „Polityka” w relacji z gali wręczania Paszportów POLITYKI podpisuje jedno ze zdjęć: „Pierwsze Damy RP”. Zdjęcie przedstawia m.in. Annę Komorowską (Pani Prezydentowa), Ewę Kopacz (Pani Marszałek Sejmu) i Hannę Gronkiewicz-Waltz (Pani Prezydent Warszawy).
Pierwszą Damą jest oczywiście Pani Prezydentowa. Pozostałe panie, choć pełnią ważne funkcje, pierwszymi damami RP już nie są. Można by ewentualnie określić je kolejno mianem; pierwsza dama Sejmu RP, pierwsza dama warszawskiego Ratusza.
Portal „Gazeta.pl”też się w tej kwestii rozpędził, komentując wypowiedź pani poseł Beaty Kempy
w sprawie listu do żony premiera. Z redakcyjnego komentarza wynika, jakoby poseł Kempa adresowała (ten konkretny) list do Pierwszej Damy RP.
Takie praktyki dowodzą braku znajomości podstaw protokołu dyplomatycznego przez dziennikarzy. Może warto od czasu do czasu odświeżyć znajomość tych zagadnień?
Pierwsza Dama to honorowy tytuł przysługujący kobiecie związanej oficjalnie z mężczyzną będącym głową państwa, prezydentem, ale z monarchą już nie.
Zwyczajowo pierwszą damą jest żona prezydenta, jednak w przypadku wolnych związków funkcję tą przejmuje jego życiowa partnerka.
Warto w tym miejscu dodać, że gdy głową państwa jest kobieta, męskim odpowiednikiem pierwszej damy jest pierwszy dżentelmen.
W różnych krajach funkcja pierwszej damy jest różnie sformalizowana, i zazwyczaj pani
prezydentowa pełni rolę reprezentacyjną. Choć wobec małżonki prezydenta nie ma prawnego wymogu by pokazywać się publicznie, to często jej obowiązki sprowadzają się do obejmowania honorowych patronatów różnego rodzaju uroczystościom i szczytnym inicjatywom.
Podczas składania wizyt oficjalnych głowa państwa wraz z pierwszą damą stanowią parę głównych gości. W trakcie rewizyty pierwsza dama towarzyszy głowie państwa tworząc parę gospodarzy.
Tak jak jeden jest Prezydent RP – Pierwszy Obywatel RP, tak jedna jest
Pani Prezydentowa – Pierwsza Dama RP.

Zbigniew J. Zieliński

„Krawat – męska rzecz”

Formalny kod ubioru, zwany też klasycznym, to garnitur i biała koszula oraz dodatki.
Jednym z najważniejszych i najbardziej widocznych dodatków jest krawat, dlatego uważa się go za
nieodłączny element eleganckiego mężczyzny.
Krawat (fr. cravate) – ozdoba męskiego lub damskiego stroju, będąca wąskim paskiem materiału wiązanym wokół szyi pod kołnierzykiem koszuli.
Nie zawsze mamy świadomość, że tym kawałkiem kolorowego materiału można tak wiele zasygnalizować. Można, bo krawat – wbrew pozorom – ma duże znaczenie psychologiczne w odbiorze wizerunku. Np. politycy chętnie posługują się czerwienią we wszelkich jej wariantach –skojarzenie
z silnym, władczym charakterem.
Jak już wspomniałem, krawat jest tylko dopełnieniem całości ubioru, ale to za jego
zasługą mężczyzna postrzegany jest jako dojrzały partner, podchodzący z szacunkiem
do okoliczności w jakich się znajduje.
Nie lada sztuką jest dobór krawata, i nie wszyscy panowie sobie z tym radzą. Wizerunek eleganckiego mężczyzny w dobrze skrojonym garniturze i eleganckich butach możezepsuć źle dobrany krawat. Więc jeśli zawodzi własne wyczucie, można zawierzyć kobiecej intuicji – ta zazwyczaj jest trafna.
Najczęściej popełnianym błędem jest powielanie wzoru i koloru krawata z resztą ubioru (zwłaszcza z koszulą) oraz – co zdarza się często – noszenie „na okrągło” tego samego egzemplarza. Powinien być też staranie zawiązany (węzeł!) i na odpowiednią długość (koniuszek na wysokości pasa).
Najbezpieczniej jest tak dobierać elementy ubioru, by jedna rzecz była gładka a jedna wzorzysta. Tak więc do gładkiej koszuli możemy założyć wzorzysty krawat,
i odwrotnie. Można też posłużyć się (raczej swobodnym) kodem kolorystycznym – kolor krawata zgodny z kolorem koszuli. Oczywiście najwytworniejszy to ten z jedwabiu, ew. żakardowy.
Warto przypomnieć, że czerń zarezerwowana jest wyłącznie na uroczystości pogrzebowe, i niestosowne jest noszenie czarnego krawata w innych okolicznościach
jak czyni to pan prezes Kaczyński – krawat nie jest symbolem żałoby!

Zbigniew J. Zieliński